به گزارش رویداد گیلان به نقل از جهان نیوز در چند هفته اخیر یکی از موضوعاتی که به طور پیوسته در رسانه ها و فضای مجازی مورد توجه قرار گرفته، موضوع حجاب و عفاف است. همچنین مقام معظم رهبری نیز در سخنرانی اخیر خود خطاب به ائمه جمعه سراسر کشور فرمودند که به صورت متین و منطقی با این مسأله برخورد کنند. از سوی دیگر، یکی از کارهای ضرروری در مقوله حجاب موضوع «تبیین» است و قطعاً یکی از مصادیق «جهاد تبیین» نیز تبیین موضوع مهم حجاب و عفاف است.
در این راستا «جهان نیوز» سعی دارد تا در آینده در قالب سلسله یادداشت ها و گزارش ها، پرونده ای مختص حجاب را باز کرده و با توجه به رسالت رسانه ای خود، در این زمینه، قدم بسیار کوچکی برداد.
یکی از شبهاتی که برخی افراد در گوشه و کنار مطرح می کنند این است که مردم ایران نسبت به حجاب اعتقاد ندارند و این جمهوری اسلامی است که آنها را در این زمینه مجبور می کند.
پژوهش «یافته‌های پیمایش ملی فرهنگ پوشش و حجاب» در سال ۱۳۹۵، نشان می دهد که ۸۸٫۹ درصد از زنان پاسخگو گفته‌اند که اساساً به حجاب اعتقاد دارند. البته اینکه چه نوع پوششی دارند؟ خود موضوعی دیگر است.
به طور کلی، برخی گمان می کنند که وقتی دو تار موی یک زن یا دختر نوجوان و جوان بیرون می زند، این یعنی اینکه آنها اعتقادی به حجاب ندارند؛ یا از روی اجبار روسری بر سر می گذارند! اما حقیقت این است که رعایت نکردن حد کامل حجاب و یا شل حجابی و بدحجابی لزوماً دلیل بر عدم اعتقاد به حجاب نیست.
بخش قابل توجهی از زنان و دختران به دلیل عدم اطلاع گمان می کنند که بیرون آمدن قسمتی از موها و یا قسمت هایی از بدن در برابر نامحرم، اشکالی ندارد. عده ای هستند که خود را ملزم به پوشش عرفی می دانند و فقط در مورد رعایت آن دغدغه دارند. برخی هم نسبت به حدود شرعی پوشش آگاهی دارند، اما در رعایت آن دچار سستی هستند. مانند کسی که اعتقاد به نماز خواندن دارد اما ممکن است گاهی نماز بخواند و گاهی نخواند.
اما با مشاهده هیچکدام از این سه گروه در کوچه و خیابان نمی توانیم قضاوت کنیم که این افراد مخالف با حجاب هستند.
البته این را نمی توان انکار کرد که به جز سه دسته مذکور، دسته ای دیگر هستند که چه در حکومت جمهوری اسلامی و چه در ممالک کفر زندگی کنند، به طور کلی نه تنها اعتقادی به حجاب ندارند، بلکه ممکن است ضد حجاب هم باشند و در این راه حتی دیگران را تمسخر کنند؛ اما این عده در اقلیت بوده و اعتقاد و نظر آنها در جامعه ما قابل اعتناء نیست.
نکته دیگر این است که با نگاه به تاریخ در می یابیم که اعتقاد به حجاب، یکی از اعتقادات همیشگی زنان ایرانی بوده است و اینگونه نیست که حجاب، پس از ظهور اسلام در ایران آمده باشد. هر چند که به طور کلی اسلام در تأیید و تکمیل این مقوله عقلی و فطری نقش ویژه و غیر قابل انکاری داشته است.
نکته پایانی اینکه، شکست مفتضحانه کمپین «حجاب بی حجاب» و «محجبه و مخالف گشت ارشادم» نشان داد که زنان ایرانی تیز بین تر از این حرف ها هستند که با چند هشتگ فریب بخورند.
جالب اینجاست که با وجود این همه تبلیغات و بمباران محتوایی ضد انقلاب و فریب خوردگان داخلی، مخالفان حتی نتوانستند آن تجمعات نصف و نیمه اوایل انقلاب در اعتراض به حجاب الزامی را هم ترتیب دهند.
